Verilen imtiyazlar gelmezse ardınca
Belki yüzümü güldürdün beni bırakınca
Titreyen yüreğim haber veriyor bunları
Hak unutur mu hiç seher vakti ağlayanları

Farklı sözlerle düşürdüm ben her gün yaşımı
Farklı sözlerle kaldırdım ben her gün başımı
Bırakın beni,mapus görünen hür belaya
Bir gün yükseleceğiz zaten arşû alaya

Böylesine bir köprüyü ancak onlar görür
Bu yolda gücü pekler değil aşıklar yürür
Divanesi yalnızlık olan kaç kişi oldu
Kaç kişi sevdi de toprağın üstünde durdu

Efkarım yakarken ciğerlerimin dibini
Ben böyleyken bile düşünürüm hayalini
Hangi mendil kapatacak gözümün yaşını
Hangi doktor verecek gönlümün şifasını

Belki de faydasız ilaçlar bitirdi beni
Uykusuz geceler getirdi bana hayalini
Dudaklarım buruşurken ümidim düşerken
İnan ki içim titriyordu seni düşünürken