1
Yorum
13
Beğeni
5,0
Puan
558
Okunma
Bir zamanlar orası,
Omuriliğime kadar inen cehennem fırtınalarıyla,
Kavuruyor o!
Kimi?
Beyan ettiği öfkesiyle, tam olarak beni.
Üzgünüm ruh!
Tamamlayamadığım resital,
Yaysız bir keman,
Çobansız bir sürü,
Bulutsuz bir gökyüzü!
Uzan bana semasız çöl.
Dondurucu anlamsızlığınla.
Uzan!
Hiçliğinle doldur göğüsümdeki boşluğu!
Bahşedilmiş tenime dokun.
Dediğin o saçma mutluluk kıvılcımıyla,
Dokun avucumun içine.
Seni bekliyor orada.
Evet.
Boşluk dolu hiçliğinle es şimdi.
Küllerimi sürükle engince.
Ama sakın unutma.
Bu avucun içinde,
Bir kalp var.
Elveda ruh...
-Eren ÖZDEMİR
5.0
100% (8)
Cevap Yaz