hani derler ki; çoğu zaman tek bir bakış,bir anlık bakış yeter aşk için.Y ada hayat denilen kocamış yaşantının tek özeti vardır; ölüm...tek kelime o kocamanlığa.Ve pişmanlık bence işte yine tek an,tek kelimeden oluşur;bilemedim/farkında mıydım?(Babamın Ölümü...)

İlk kapıdan son kapıya kavuşurken sen



Ben avluda oynuyormuşum

Bizler kendimizi bambaşka şeylerle oyalarken...bir anda çok şey olup bitiyor.Şiiri kutlamak için öyle çok kelime sıralamak istiyorum ki.arkası gelmez.bitmez.Size bakıyorum şimdi tekrar ,tekrar.Şiir kocaman...şiiriniz deniz-derya.Yüzüyorum saatlerdir,ucu yok,kara görünmüyor.Yorulmuyorum üstelik...Ara sıra yüzmeyi unutur umutlar ya hani...Kaleminize sarıldım şimdi,korkmuyorum .Umutlarım yüzmeyi öğrenecek.Ben yorulmayacağım bu şiirin denizinde.Ve bir gün siz kadar yakınlaşacağım o mutlu karaya.Kara görününce ise...ilk siz duyacaksınız çığlıklarımı,söz veriyorum.
Tüm kayıplarımıza allah rahmet eylesin.
saygılar şaire.