Can boğaza durdu telaş da herkes
Azrail pençeyi göstermeden gel
Kes diyor müziğin sesini bir ses
Ruhum kemençe’yi susturmadan gel


Oysa ki çiçekler yeni açıyor
Baharı bahçeyi küstürme’den gel
Can bir huma kuşu uçtu uçuyor
Hazan rüzgarını estirme’den gel


Gönlünden alacak öcüm kalmadı
Kalbimi hicran’a ezdirmeden gel
Artık dayanacak gücüm kalmadı
uzatma yolları kestirmeden gel


Deme ki acizim çıkamam yokuş
Deme yollar karlı dağlar kara kış
Tüneye tüneye yoruldu baykuş
Diyardan diyara gezdirme’den gel


Takvim tarih saat gün verme bana
yazıktır ölürsem gül derme bana
Gelmezsen mektup da gönderme bana
Son bir umut kaldı bezdirme’den gel


Kalmadı hayatın artık neşesi
Resmini kurşuna dizdirmeden gel
Boş mezara döndü gönül köşesi
İsmini üstünden çizdirmeden gel


Yaraya dönüştü koca bir mazi
Yandı ömür denen bütün arazi
Kurulmuş mizan konmuş terazi
Gözümün yaşını süzdürme’den gel


Çık gel işte birden ansız zamansız
Gör nasıl yanarmış gönül dumansız
Yine bir sevdaya düştüm amansız
Bu defa kimseye üzdürme’den gel


Can boğaza durdu nefes son nefes
Azrail pençeyi göstermeden gel
Daralıyor göğüs denen o kafes
Ruh denen serçeyi küstürmeden gel