bildiğim kadarıyla ve tüm bildiğim bu
güneş o kente doğar ve sessizlikte

her şeyi bitmiş gören hoşnutsuzluğum
özledim seni virane umutsuzluğumda

mezarlar ay tutulmasında zifiri karanlık
homurdanarak rüzgarın şarkısında özledim

seher vakti gözlerini izlemeyi özlüyorum
kısaltılmış ömrüm eski adıyla gençliğimsin

bu şehir hain bu şehir sensizlikte ıssız
yokluğunda eftramında herkes vefasız

nehrin kıyısına asılmış silüetler gibiyim
keçi çobanı ruhumla ufuklarda yalnızım

bu sehir anarşik despotik yapıları ve tanrı
tanrılar hükümümü yazmış ölümlüyüm

sözlerin valsında ritmik notalar çınlarken
önlenemez bir şekilde artan acılarım
gökten düşen meteor tozları gibiyim

seni özlüyorum saatin acımasız döngüsünde
kayıp saatlerde nefesinin buğusunu özlüyorum

sonra kaybolmuşluğumda
yok oluyorum usulca kadehlerde

kasvetli gök gözlerini andırıyor
göçmen kuşlar beslerken hayallerimi
yalnızlığım
nuh sonrası güneşin öfkesine eşittir...