Garip kalmış baba evim

Garip kalmış baba evim.
Ölüm sessizliğine bürünmüş,
inzivaya çekilmiş sanırsın.
Kapıdan ağzı beyaz bürüklü, dokunsan ağlayacak, ninen çıkacakmış gibi
Müşfik, sert görünümlü , mert, gözleri çakmak çakmak, yüreği sevgi dolu deden yanında belirir.
Anneyin eli kolu dolu sarılamıyor.
Baban dersen daktilo başında şiirini bitirmekle meşgul.
Avluda sıralı sofralar kurulmuş
Etrafında büyük kalabalıklar, oturacak yer yok. Dışardan selam veren gelerek iştirak ediyor.
Allah ne verdiyse hep birlikte yiyorlar.
Ocakta odun ateşinde çay hazır.
Buz gibi su çekiliyor tulumbadan
Babam namaza koşturuyor.
Çocuk sesleri nameleniyor.
Duvarları toprak kokan , mis kokulu evimiz.
Kar gibi, bembeyaz çarşaflar sabun kokan yataklar belirdi
Kuşun sesiyle irkildim.
Kimsecikler yok kalmamış
Garip kalmış baba evim.
Şerife Bozoğlan Eker
10–12-2022