Kıpırtınla açıyorum sabah sedasını
Güneş tam tepedeyken alıyorum duasını
Kayalıkların üzerinden bakarken ufka
Emin ol her defasında sen gelmiştin akla

Seslerin bir bir hıçkırırken melodi gibi
Her fısıltıda yüreğe dokunmuştu kalbi
Müzelik olmuştu belki onca hatıra
Ne gün unuttun,yaşla düştüğünü satıra

Ardında süpürmülmeyi bekleyen onca resim
Ardında bir teselli arayan onca hayalim
Tablo gibi çakılırken bomboş duvarlara
Kurumuş yapraklar getirdi beni buralara

Bir burak gibi açılmak isteyen kanatlar
Sahil kıyısında tek tek hatıra yakalar
Kum gibi dizilmiş onca yaşı toplamaya
Nasıl dayanır kalp,seni aklından çıkarmaya

Sükuta dizilmiş karga bile buna güler
Kağıt gibi sere sepre yıkanmış ölüler
Elbet bir gün üstümüze toprak atacaklar
Bez sanıp,içim ve dışım seni saracaklar

Kefen kadar beyaz geceler kadar siyahtım
Bende bir gönül hazinesinde padişahtım
Ne düşlerim vardı gök kuşağıyla örtünen
Ne acılarım vardı, her bakmayla görünmeyen