Ey göçebe yüreğim !..
Bazen geçmişin izleri kaybolur
Umutlarını kucaklayıp
En yüksek dağa çıkardın hani ?..
Onları hem havaya savurur
Hemde
kaybolan hangi ümidin ise
onun adını çağırırdın,..
Seslenir dururdun kezlerce
Eğer ki !..
Baktın olmuyor
Bilirdin ki o senin kısmetin de yok,..
Hayallerin ölünce,
gelip göçtün buralara
Sahi o hayallere noldu ki ?..

O kadar yer gezdin, gördün !..
Orada ki insanlar
Kendi boğazının derdindeydi,..
Bir umutla yaşarken
Dertsiz insan olmaz derler !..
Eskiden mi dertler azdı ?..
Oysa hepsinin ciğerleri yanık
Avuntusuz yürekleri ezik di;..
Önce..;İnsanlar çirkefleşti..!
Sonra..;Dünya çirkinleşti..
O zamanlar aklı selim
Eli açık,
gönlü cömert insanlar var dı !..
Ahlakları saf,
iffetleri güçlü insanlar dı
Sahi..!
O güzel insanlara noldu ki ?..

Şimdi bir göçebedir bu yüreğim
Suskun feryadımın türküsüdür bu,..
Dağdan düze inenlerin feryadı !..
Ölen hayallere ağıttır bu türkü
Yürekleri nasır tutmuş insanlığa;..
Haykırışın öyküsüdür bu ezgi
Merhameti körelmiş vicdanlara
Kahroluşun hikayesidir bu türkü;..
Eskiden sevmeler de güzeldi
Yüreğe işlerdi sevdanın renkleri
Sevdaların hasınadır bu türkü;..
Sahi..;
O güzel meşklere noldu ki ?..

Hüseyin SABAN