Beni kendi bilip güzel bakana
Kaşımı yıktığım asla olmadı
Her renge bulanıp sessiz akana
Işıklar yaktığım asla olmadı

Neler gördüm neler, ne dersler aldım
Dost yaşasın diye ömrümden çaldım
Öyle anlar oldu çaresiz kaldım
Kendimden çıktığım asla olmadı

Hiç şaşı olur mu körle yatmayan
Gönlümde yer buldu benlik satmayan
Yerini hiç edip dikiş tutmayan
Söküğü diktiğim asla olmadı

Sarayım hamamım hanlar da oldu
Yaşarken öldüğüm anlar da oldu
İçime gömdüğüm canlar da oldu
Sevmekten bıktığım asla olmadı

Ayağı baş eden menfa(a)tçi tayfa
Günümü gün edip dalmadım keyfe
Gelmişim geçmişim tertemiz sayfa
Günümden korktuğum asla olmadı

Bilal-i insanlık, yaşam nedenin
Bataklık sineğin, çöplük didenin
Kıymetten bilmeyip çekip gidenin
Ardından baktığım asla olmadı ... Bilal Karaman