MUSTAFA KEMAL,FİKRİYE VE ANKARA


(hayaletler Ankara’da)

Bugün Ankara’da
Birinci meclisin karşısında
Pera Palas’ın önünde durdum
Süvariler
Gelip geçtiler önümden
Hayaletlerin seslerini duydum.
Geldi geçti Çerkez Ethem
Eşkıya heybetinden
Öfkesi soluk yüzüne düşmüş…


Tren garında, müştemilatta;
Pişirmiş tarhana çorbasını
Boynunda kehribar tespihi
Camlara dayamış başını Fikriye
Derinden derine sevda türküleri dinledim
Bu kadersizin akıbeti ne olacak dedim..

Göründü Hacettepe yokuşundan
Yamalı paltosuyla Akif
Sırtında sanki dünya diye
Memleket taşıyordu küfesinde
Sesi yine gür
Masaları yumrukluyordu Şefik Bey
Polatlı’dan top sesleri
Kürsüde Gazi’nin sesi gürlüyordu
Ne olacak bu memleketin hali dedim...


Muhafız alay kumandanı topal Osman
Kıstırılmış Papaz’ın bağında
Havada barut kokusu var
Bin beş yüz atlı geçiyor önümden
Gün bir doğum sancısında
Ankara’ da memleket yeniden doğuyor dedim


Her cepheden zafer toplamış
Kaputu eskimiş yorgun paşalar geçiyor önümden
Vekiller yaya
Vekaletler atlı gidiyor
Halk;
Her zamanki gibi özverili yine
Karmış çamurunda kerpicini
Yeni binalar kuruyor Ankara’da
Bu gün
Memleket Cumhuriyet kokuyor dedim

Tutmuş son nefesini ciğerlerinde
Firar eylemiş Alp’ler den
Kara trenle Fikriye geliyor
Çankaya son durağı
Karşısında dünyanın çekindiği dev adam
Hüzünlü baksa da yeşil gözleri
Hançer gibi saplanıyor ciğerlerine
Çığlığa benzeyen derin fısıltı
’’Seni çok sevmiştim Kemal’’ !
Kuşlar o sabah
Çığlık çığlığa uçuşuyor Ankara ‘da
Hayırdır inşallah hava ölüm kokuyor dedim

Bugün serseri bir mayın gibi dolaştım durdum
Eski Ankara mekanların da
Hayaletlerle konuşup
Hüzünlü öyküler dinledim
Bilseniz hayaletler bana neler anlattılar neler?


Aşkın mezarı yok diyenler yüzünden midir?
Bilinmez ama
Zaten kabul etmezmiş mezar aşkı
Bir meçhulde
İsimsiz bir çukurda
Sarılmış sevdasına bir Fikriye uyuyor bozkırda
Şimdi
Bütün sahipsiz mezarlar Fikriye kokuyor Ankara’da
Her aşk öyküsün de bir Fikriye yaşıyor Ankara’da…


toynak....