Tarihte ilk bilinen adı Işık Karyesi,
İkinci Mahmut’ladır sonraki hikâyesi.
Mahmudiye’m bozkırda yol boyu bir ilçedir,
Dirlik düzenle yaşar insanları nicedir.
Çal Tepesinden doğar, Kırkkız’dan batar güneş,
Serçenin karşısında Cönger tepesidir eş.
Seydi Çayı boyunca geniş düzlük çayırlar,
Etrafında dizilir yassı sıra bayırlar.

Bin sekiz yüzde oldu Çiftlikat-ı Hümayun,
Safkan Arap atları, inek, keçi ve koyun.
Bir ucumuz Balkanlar biryan Kafkas Dağları,
Kırım ve Emirdağ’ı çeker iman bağları.
Karadeniz’le doğu içerde kaynaşıyor,
Birlikte yaşayarak hayatı paylaşıyor.
Direksiz büyük kubbe Muradiye Camisi,
Tarihten yadigârdır Osmanlıdır banisi.
Tam otuz dört gün sürdü zalim düşman işgali,
On sekiz eylüldeyse kurtulmuştur ahali.

Sokakları düzenli, evleri hep bahçeli,
Tanırlar birbirini komşu ve mahalleli.
Çalışarak çıkarır topraktan ekmeğini,
Alın teriyle verir emeğin gerçeğini.
Yazın güneş altında her yer olur sapsarı,
Göverir ayçiçeği, mısır, şeker pancarı.
Rüzgârla dalgalanır altın sarı başaklar,
Serin bir gerdanlıktır sıra söğüt kavaklar.
Sürü sürü kuşları döner gün batımında,
Tabiatı duyumsar insan her adımında.

Esnaf, sanatkâr, tüccar dükkân açar çarşıda,
Sessiz bir ada gibi sadedir yaşantıda.
Nice vatan evladı yetişir okulunda,
Evine uzak kalır yurda hizmet yolunda.
İlkbaharı yağışlı, kışlarıysa sert olur,
Kızları alımlıdır, oğlanları mert olur.
Çocuklara şefkatli, yaşlıya hürmetlidir,
Misafirine cömert, doğruya cüretlidir.
Sonbahar mevsiminde at yarışı yapılır,
Emmek arası köfte koka, tüte satılır.

Kenan DEMİREL
Çocukluğumun geçtiği ikinci memleketim Mahmudiye’ye ithaf ediyorum.