Bilmezsin!!!
Mavi göğün altında,
Kaderlerine tutsak yaşayanları,
Dört tarafı çevrili umutları,
Dört duvar arasında,
Demir parmaklıklar gölgesinde,
Yüzü toprağa yakın,
Güneşe küskün suretleri,
Kaleme kağıda sarılı,
Umuda dair beklentileri,
Aynanın karşısına geçemeyen hayalleri,
Ayın on dördü gibi hançerli geceleri,
Yara izlerinde gece karartmalarını,
Soğuk hücrelerde duvara atılan çentikleri,
Sabrın makamında endam eden,
Kol mesafesinde dertleri,
Aylak aylak öylesine köşe sohbetlerini,
Arka arkaya yakılan yoldaş sigaraları,
Hüda’ya gece yarısı suskun yakarışları,
Bilmezsin!!!


Af dilemez pişmanlıklarda,
Kaç yaz çürüdü içeride,
Kaç bahara çiğ düştü,
Yalnızlık kokulu koğuşlarda,
Uykular hep firari mazgallarda,
Üşür nice yürekler voltalarda,
Alfabe yetersiz dillerdeki düşlere,
Özgürlüğe çıkan yolun bekçileri,
Gözlerin kısılıp baktığı kulelerde,
Gökte yıldızın kalmadığında,
Gölgen de bir yere sığmadığında,
Boş ver demek çok zor,
Öylece geçen günlere...



İnsan bir kez yalnız kalmaya görsün,
Yalnızlığın rengi her yerde aynı,
Siyah mı siyah bir keşmekeş,
Caddeler ışığını ararken dışarıda,
Gece kırık ayna parçalarında tutsak,
Görüş günleri hüzün kuyusu,
El sallamak arkalarından,
Defalarca geri geleceklere,
İsyanlar sürgünlere gebe,
Zulalarda gençlikler heba,
Dünden kalan özlemlere,
Gökyüzünü bağışlamak hoyratça,
Korktukça tutsaksın bugüne,
Umut ettikçe özgür yarına...


Eski bir resimde saklı,
Yaşanmış ve bitmiş hayatlar,
Sanki oyuncağı elinden alınmış,
Daracık dünyada koca koca çocuklar,
Eskicinin bile almadığı ayıklanmış anılar,
Daha hüküm giymemiş dudaklarda,
Kilidin tutmadığı vicdanlar,
Kalemi kırılmamış müebbet esaretler,
Yüzlerde kiralık resim galerileri,
Sabahın serinliğinde damda güvercin sesleri,
Su kadar ekmek kadar merhamet kokmalı oysa,
Usulca tükenen malûm tebessümler,
Anlatacak kimsesi kalmayanlara
Derin bir sancıdan ibaret,
İçeride sus payı uçurumlar,
Tutacak kimse yok ki ellerinden,
Yaralar metanetler en derinden,


Bilmezsin!
Mapusluk derin bir hiçlik,
Mapusluk zor zanaat...