Ben seni dört mevsim sevdim
Dağlarında karı boranı
İçinde kopan fırtına tufanı
Severek bastım bağrımın en
En sıcak yerine
Gün oldu gülün oldum
Gün oldu güneşin oldum
Gecelerine ay gibi doğdum
Hal hatır gelmiş geçmiş
Çocukluk yıllarından
Okul çağlarından sordum
Gönül düşürüm akdağı gibi
Bahar oldun al güller açtın
Sevdalandım gül çehrene
Yaşanmamış gün kalmasın diye
Eyvallah etmedim zalım feleğe
Bilirsin giden gün ömürden
Aç kollarını aç yarınlara
Yarınlara and içtik seninle
Yoldaş olduk bunca sene
Çıplak ayakla yürüdük
Tozlu dumanlı yolarda
Taş kesti diken batı
Durmadan yılmadan yürüdük
Arzulu isteğe gem vurmadık
Dolu dolu yaşadık hayatı
Yorgun tebessümlerimiz le
Arsız arsız gülmedik
Sırt vedik acılara
Yanyana elele yürüdük
Baharsız güller açtı
Mevsimsiz yağmurlar yağdı
Kırçiçeklerini gül bildik
Gördükki kimi sarmaş dolaş
Kiminin arası açık
Uçsuz bucaksız bozkırlarda
Dört nala koşardık sonra
Renklerin en yeşili
Dalında yapraklar gibi
Direnirdik zemheri kara kışa
Ondandır dağ yangını yüreğim
Ondandır sende tutuklu kalışım
Dumanı tütmez mangal misali
Yanıp kavrulmam ondandır
Kor olup yüreğimi yakan
Dilindeki tüm hecelerdi
Seni bana bağışlayan