0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1252
Okunma
Ben bir yaralı ana ceylanım
Kendi hayatımın kucağında yaşardım
Menzilimin bulunduğu yere koşardım
Güneşin tenine özgürce dalardım
Derken, doğurdum ve can parçalarıma bakardım
Bir avcı geldi vurdu beni
Yavrularıma rızk götürüyordum hani
Şimdi ise acıyla yüreğim kani
Bakıma muhtaç yavrularım
Hain gölgede fişlenecek mi diye yanarım
İşte; kan sızan ayaklarım, çaresiz sıkan arızalarım
Çalılıkların gizliliğinde çırpınışla kalakaldım
Özkan Karaca