öyle alacaydı ki rengi hayatın
ne hüzzam kadar gri
ne hicaz kadar maviydi
altı yaşımdı

ninniler söylerdi annem
saçlarımı tarayıp
yollarken bir karanlığa
öyle uzundu ki geceler
altı yaşımdı


bir masaldı
düşlerimde rengi gökyüzünün
silinip giderken
biraz solgun, biraz yorgun...
belki denizden bir damla
belki gökyüzünüzden bir yıldız kayboldu...
altı yaşımdı

bir beyaz gelinliği
sırtlayıp çıkmıştım oyunlardan
saçlarımda tel tel korkular
ve ben çareslz bir yıldıza umuttum
altı yaşımdı

belki de
ölmek gibi bir şey olmalıydı
ne renk soldu
ne acıdı şiirin canı
belki de
uzak yurtların kapısı açık değildi
cümle renkler zatıma azade..
altı yaşımdı

annemin elleri
bir bozkır dikeni gibiydi
bütün yaralarım içine kanarken
annemin elleriydi
her yanım kan revan

solsam
ruhu duymazdı
kalemde kelamın
fırçada rengin
oysa
ne çok rengim vardı
bir şiire sığamadım
altı yaşımdı

bütün renklerimi çaldılar benden
beyaz bir gelinliğin ardına saklayıp
bütün oyuncaklarım
benden önce büyüdü
altı yaşımdı



FATİH ŞAHİN IŞIK
ŞAHBEYİT