bir gün aydınlıklar uğramaz,
gök bile yabandır,
neye elini atsan,
bütün kir, pas ellerinde,

kırk kat su da kaynatsan,
içine de oksidasyonu yüksek sabun tozları atsan,
kaynat kaynat yine karbon kağıdı gibi kapkara,
gece çarşaf çarşaf dökülür önüne,

bir yerde bebe kızlar,
satılır üç beş ekmek arası,
bir yerde kadınlar öldürülür,
kıskanç fesat erkek ellerinde,

bir yerde ekmek yok,
bir yerde katık,
bir yerde iş yok,
bir yerde hayat.,

bu nasıl bir ketenpele,
bu nasıl bir karmaşa,
ucu bucağı, sonu yok,
doğduğumuz gibi öleceğiz,

incitmeden, incinmeden,
yüreğe yara koymadan,
ağza küfür sarmadan,
yorganı yatağı sırta vurup uçacağız,

bazen bazenler çoğalıyor ilegenlerce,
hata yüzünden dökülüyor,
ne kadar af dilesen,
o yara içinden sökülüp atılmaz,
işte öyle bir şey, insan kayıp bir ülke…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz