Hüzünlü bir keman sesi, duyulursa gecelerde
O sevgimin yankısıdır; notalarda, tellerdeyim
Güzelliğin işlenirken, nakış nakış hecelerde
Sevgi kokan parmaklardan, azat olmuş güllerdeyim.

Yeleleri tel tel uçan , kıratların bakışında
Ay gülüşlü çocukların, sineye gül takışında
Yağmurların yaprakları, okşayarak akışında
Vuslat aşkıyla çağlayan, köpük köpük sellerdeyim.

Zifirinin kuytusunda, yaş akıtan denizlerde
Suskunluğun çığlığından, yorgun düşen benizlerde
Ertelenmiş cümlelerden, düğüm olmuş genizlerde
Can acıtan dönüşlerden, uzak duran dillerdeyim.

Kays’ın dizinde uyuyan, sonsuz aşkın hayaliyim
Cam kırığı yüreklerin, sorulmamış sualiyim
Fırçasından duygu akan, ressamların tuvaliyim
Yangın sonrası savrulan, mazi denen küllerdeyim.

Âmâ olan bir çift gözün, karanlıkta beyazıyım
Gerçeklerin ışığında, yalanların ayazıyım
Ertelenmiş cümlelerin, hasret çeken niyazıyım
Güle dalında dokunan, şefkat kokan ellerdeyim.


Duygularımın sığları, el değmemiş gizlerdedir
Gözyaşına demir atmış, sırılsıklam dizlerdedir
Uyandığın düşte değil, silinmeyen izlerdedir
Baharın yâren olduğu, amber saçan yellerdeyim.


Leyla Usta