Anne;
Uyan,
Aç tozlu sandıkları
Dağılsın içime sinen
Bu naftalin kokusu
Çocuk gülüşlerimi al
As pencerelere
Rüzgâr öpsün yüzümü
Korkma artık üşümem...

Hadi anne,
Çıkar ellerimi,
Ellerinle sar,
Terli alnımı sil
Yine öyle derin
Yine öyle sevgi yüklü bak gözlerime
Sar beni sarmala anne
Bırakma,
Sımsıkı sar yüreğinle...

Çıkar ne varsa saklı kalan,
Huzur kokan omuzunda uyuduğum geceleri,
Dudaklarında pembeye boyanan masalları,
Ve mutlu sonlarını
Çıkar
As duvarlara
Umut kokusu karışsın yarınlara...

Hadi anne uyan,
Saçlarımı tara,
En siyah hallerini çıkar getir,
Sonra ör, bırak iki omuzuma
Kaderin örgüsü olsun hayır duâların...

Yok anne bırak hepsini
Çocuk yüreğimi çıkar en alttan,
Ezildim anne!
Hüzün düşmüyor yüzümden
Çıkar çocuk yüreğimi
Ben unuttum nefes almayı,
Sen al
Çek beni içine
Ama ne olur
Bu sefer verme
Verme beni anne...

Leyla Usta