Rüzgarlar kırmadı gönül dalımı
Budaya’cak sandım ellerin kırdı
Sana saklıyor’ken sevda balımı
Umut kovanımı dillerin kırdı


Bin parçaya döndü benim bir parçam
Tutuştu ormanım yandı çınar çam
Dedim ki çıkayım kurtulup kaçam
ayağımı yalan sözlerin kırdı


Bir eşkıya gibi kesti yolumu
Köle mi belledi bilmem kulu mu
Kırdı kanadımı kırdı kolumu
Kalp denen yerimi gözlerin kırdı


Köpeğe çevirdi köpeğe beni
Çağırdı öteden öteye beni
Yaraladı dipten tepeye beni
Mecnun oldum aklımı, gizlerin kırdı


Ne istedin bilmem yoksul sevgimden
Farksızım limansız batmış gemiden
Sandım ki tutuşmam yanmam yeniden
Sardı küllerimi közlerin kırdı


Oysa ki ben neşeyi bir tek sende aradım
Bulmaktı toprağında menekşeyi muradım
Herkesin terk ettiği bir köşeye uğradım
Köhne duygularımı,kalan izlerin kırdı