Akşamı eyleyip pişirdiğinde bir gün
Yenilmişler hayat dersine girer
Şarkılar vurur nehirlere durgun
Cahiller inat bahçelerini tarumar eder

Her şeyiyle sarar dal budağını
Gün savrulur gönülden gönüle
Bir babalar anlar çocuklarını
Tek tek çıkar sırları sakladığını

En iyi umut yaşatır insanı alemde
İçinde öldürdüğün kaçıncı kişi var
Sonbahar bozar bağlarını düşer eleme
Eksik kalınca benin olur tarumar

Kanatların düşmeden işaret ses ver
Süs kalmadan çiçekler pencerende
Dağ yamaç yamaç büyür seriver
İnsan zehirler kendini dalar hikayelere

Yola çık bedeninde erisin gitsin
Kör olur kendine göz değer
Ezelden başlamış vehim vakte sinsin
Anlasa ne olur ömrün eleğini eler

Ne meydan savaşları ne kavgalar var
Ruhumun zaman tünelinde bilsen
Ne acı bilmiyorlar eşya tarih akar
Yazar mı kitaplar anılarımı aşklarımı bilsen

Geceyi kaça böldüm bilmiyorsun
Saat başı vuruyor gönlümün aşkı
Düşmüşsün teninin derdine uyuyorsun
Feda ettim idealimecehaletin farkı

Yarım ağızlar yan bakanlar
Korkaklar fare deliklerinde bekler
Belli bir yaştan sonra akıl anlar
Avare sokaklarda cöplerde çıkar kediler