11
Yorum
37
Beğeni
0,0
Puan
586
Okunma

hüznün kaldı bana
çekildin sanki yedi kat yerin altına
sevgi dedim savurdun geçtin
görmeden yüzüne sürdüğün belayı
yine de umut diye bir güzellik var elimde
söndürür gereksiz yanan ateşi
yemyeşil bir bahçede yeşerir açar
aynıdır insan yüzü sevdada
açar tüm kapalı perdeleri
yeni bir film başlar
sahnede yeni oyuncular
insan aynıdır işte
inanan seven aldanan
aldatılan
yılmaz insan
ileriye adım atmaktan
diri tutar duyguları, sevgisi
dürüp katlayıp atmak ister hüznü
geldiği ana, zamana
olası mı bilinmez
dilin, elin ermediği yerde
mutluluğa yaklaşmak
yoksa
yaşamın gereği mi
- denemeye değer
insan yaşadıkça..-
20. 11. 2019 / Nazik Gülenay