2
Yorum
8
Beğeni
0,0
Puan
1498
Okunma
Hep nefes nefese kaldım sana doğru
Adım adım uzaklaşan adımlarına yoruldum.
Kırık kanatlarımla direnmeye çalışırken gökyüzüne
Yağmurlarının mavzeriyle vuruldum...
Görünce izlerini aylarda beni orda bırakıp kaçtım,
Gölgemi sakladım güneşten karanlığa yelken açtım,
Düştüm, kalktım, kanadım türlü türlü acılarla savaştım
Yokluğunun kavgasında an an gün gün düştü başım!
Sesini duyan kulaklarım şimdi sağır, titreyen ellerim,
Pencere önü bomboş bakan gözlerim ne bir heves kaldı nede hayalim,
Akşam sefası ortancalarım soldu saksılarda çiçeklerim,
Gönlüm bin parça vallahi ruhu yok artık bu cesedin
Lokman POLAT
Cevap Yaz