Yaprak açtım diye şımaran çiçek
Türüm türüm kokan dalların hani
Bağrında geçinen kanatsız böcek
Şebnemin, şerbetin balların hani

Kırılan kalp murad almış mı olur
Mutluluktan eser kalmış mı olur
Sevgilisiz bahar gelmiş mi olur
Düğünün duvağın tüllerin hani

Son sözüm, yeminim, and’ım dediğin
Kendimi bulduğum candım dediğin
Aşkı senle tadtım yandım dediğin
Ateşin dumanın küllerin hani

Dalıp gidiyorum iniyor perde
Hasret çiban oldu dönüyor derde
Haberin gelmiyor nerdesin nerde
Gülünce gül açan hallerin hani

Ezelim ebedim ömrümün varı
Gölgeler uzadı gün oldu yarı
Vakit sevme vakti, savma baharı
Ömrümün sultanı güllerin hani

Saz gibi titreyen toy bedenimi
Sararıp solmadan soy bedenimi
Sıcacık döşüne koy bedenimi
Sarıp sarmalayan kolların hani

Bilal-i diyor ki biter mi çilem
Dünya bir tek amma, bin türlü âlem
Seni ayrı yazan kara bir kalem
Karanfil parmaklım ellerin hani... Bilal KARAMAN