Hangi güle yaklaşsam; başka naz, başka edâ,
Bülbül oldum bağında, ondan çıkmıyor sadâ.
Maziye, geleceğe artık ettim de vedâ;
Sözüm yok söylenecek sevdâ denen davâda.

Bundan böyle uhrevî bir hayat yolundayız,
Ebede giden yolda, dostların kolundayız.
Kimimiz Güneş olduk, kimilerimiz Ay’ız;
Aşk içinde yoğrulduk, topraklarda sevdâyız.

Nice yollardan geçtik, tanıdı bizi toprak,
Kimi mukavim çıktı, kimi çıktı çok kaypak.
Her bahçede bulunmaz asmada çıkan yaprak,
Sen dostunu seçerken, O’nun dostuna da bak.

Şimdi yeni güllerde açan goncalar biziz;
Filizlerin ruhuna sevdâ suyu vermişiz.
Nice meyve tadında dilinize deymişiz;
Yeniden gelen biziz, biz ki sizde ermişiz...

11.06.2013
Fatih-İST.

Enver Özçağlayan