Ben sana bakınca bir sen görmedim,
Özünde, gözünde çok şeyler gördüm,
Gördüklerim bana hafıza oldu,
Geçmişten günüme bir akış gördüm.

Sen değil miydin inancıma sancaktar olan?
Malazgirt’ten Anadolu’ya kapılar açan?
Sen değil miydin Selahattin Eyyübi Kudüs fatihi,
Çağ açıp çağ kapatan Sultan Fatih’i?
Sen değil miydin “Çanakkale geçilmez” diyen?
Yine sen değil miydin On beş temmuz gecesi “yenilmem” diyen?

Sen şanlı bir tarihsin, asil bir millet,
Dünüme bir sevda, bu güne kuvvet,
Yarına dua dua büyüyen devlet.
Sen busun lakin; farkında mısın,
Fetihe yakın mı uzakta mısın,
Yoksa oyunda oynaşta mısın?
Böyle düşününce içim burkulur
Umudumu kesmem ve dahi küsmem,
Desem de; yapamam yürek kavrulur.

Beklerim hatalardan arınışını,
İnançla harman olup diksen başını.

Özünle sözün ayrı da dursa,
Yaşantın bir garip, acayip olsa,
Şeytan madalyayı boynuna taksa,
Umudumu kesmem umudum sende,
Sen dönene kadar beklerim ben de.

Bilirim içinde temiz vicdan var,
Dışında bir hata içte keder var,
Nasuh bir tövbede açık kapı var,
Küsmedim küsemem sana duam var.
Haydi sen de boş durma!
Seni bir bekleyen var,
Yönel kadir Rabbine, O’nda huzur,
O’nda rahmet, O’nda kerem lütuf var.
Sende şanlı bir mazi koskocaman yürek var, o yüreği dolduran sarsılmaz bir iman var,
İşte bu yüzden ben sana hiç küsmedim, hiç küsmedim hiç… hiç…