Dedecik tutmuş elinden…
Koyulurlar yollara
Kâh yürünür, kâh vasıtayla
Yolculuk sürer uzak diyarlara
Biraz asi olsa da küçük kız
Aldırmaz dede…
Sinirlenmek nedir bilmez
Şefkatten başkası yoktur içinde
Bir elinde bir kafes
Ötmeyen bir bülbül var içinde
On sekiz olmuştur bülbülün yaşı
Ondan mahzundur dede
İster ki özgür olsun
Ömrünün son gününde
Dedenin şefkati yumuşatır
Küçük kızın küçücük kalbini
İster ki arzusu gerçek olsun
Dedecik mutlu olsun…
Bu düşünceyle varırlar
İyi insanların köyüne
Yerleşirler dede torun
Dedeciğin hanesine
Dedecik evde yokken
Küçük kız görür, üzülür
Kafesteki bülbül ölmüştür
Küçük kız fırlar evden
Zor bir görevdir üstlendiği
Dedecik eve gelmeden
Bir bülbül görür
Şakıyarak ötüyor
Bir çocuğun kafesinde
Dedesinin bülbülüyle
Tıpa tıp aynı neredeyse
Almak istediğinde
Sorar çocuk ne vereceksin diye
Telefonunu teklif ederse de
Yetersiz bulur çocuk
Sorar, tabletin var mı diye
Tablet son modeldir der kız
Değişilir mi bir bülbüle?
Ama işin içinde var
Altın kalpli bir dede
Verir tableti alır kuşu
Koşar dededen önce eve
Dede eve döndüğünde
Duyar bülbülün sesini
Bu ötmeye başlamış der
Sormayın sevincini
Anlamaz bülbülün değiştiğini
Belki de hissettiğini düşünür
Dedenin kararını
Şakıyarak seslenir dedeye
Artık ver özgürlüğümü der
Dede alır götürür kefesi
Salar doğaya bülbülü
Nasıl da uçup gider
Hissederek özgürlüğü
Dede mutlu mu mutludur
Bülbüldür onu mutlu eden
Küçük kız ise daha da mutlu
Dedenin mutluluğudur
Küçük kızı böyle sevindiren

Duygulandım bu sahneye
Boğazım oldu düğüm
Sordum kendi kendime
Neden böyle hüzünlüyüm?

Kadir Tozlu
29.10.2022