Gizli gerçeklerin de ötesinde saklıyım.
Herkes öyle düşünsün ben kendimce haklıyım.
Yalandan bir tebessüm içinde gözlerimin.
Güven anlamlanmamış ardında sözlerimin.

Korkarım ya kalırsa hevesim kursağımda.
Kalbi nasır tutmuş insanların ortasında
Derdini anlatmaya çalışan tek ben miyim?
Kime nasıl bilmiyorum güvenmeli miyim.

Hani hep derler ya muhtaç olmadan nağmerde,
Bilmiyorum nasıl dayanırım bunca derde.
Anlatamadıkça sessizce içime atarım.
Ve sonunda hepsini birbirine katarım.

Yavaş yavaş geçerken hayatımdan her bir an,
İçimde ateş olur dertlerim her yer duman.
Zaman nafile akar farkım olmaz cesetten,
Dertlerim lav misali etrafa dağılırken.

Kimin umrunda olur herkes zaten haklı.
Bu güvensizlik içinde ne kadar dert saklı,
Kim çaba sarf eder ki anlamak için bunu ?
İş işten geçmiş olur yakındır yolun sonu.