Boş gemiler geçiyor ömrümün kıyısından
Yaktığım resimlerin savruluyor külleri
Sağalmayan yaralar sınarken yüreğimi
Bir mucize bekledim bu hiçlik kuyusundan
Boş gemiler geçiyor ömrümün kıyısından

Gecenin çığlıkları çınlıyorken duvarda
Yarım kalan kim varsa bitirdim yangınımla
Bitirdikçe tükendim bir avuç karanlıkta
Tükendikçe büyüdüm kendi acılarımla
Gecenin çığlıkları çınlıyorken duvarda

İçimde bir elveda bir hoşça kal şarkısı
Ezberimden çıkmayan o nakarat dilimde
Sükutun ağırlığı gezinirken tenimde
Yaşanan pişmanlıklar nedense hep aynısı
İçimde bir elveda bir hoşça kal şarkısı

Sustukça çoraklaşan içimin sahrasında
Bu umarsız bekleyiş siliyor dileğimi
Kalbimi durduracak düşlerin ortasında
Sadakatin yemini büküyor bileğimi
Sustukça çoraklaşan içimin sahrasında

Kocaman bir boşlukta boğuluyor nefesim
Gözümü yumduğumda uyuduğumu sanma
Dünyaya gürlüyorken şimdi titrek bir sesim
Şiirlere gizlenen adımı artık anma
Kocaman bir boşlukta boğuluyor nefesim

Ülkü OLCAY

#DÜŞERTESİ