Tanımadığım bir diyardasın
Lal kalıyorum çoğu zaman
Aklıma düştüğünde
Çaresizliğin göz yaşları dökülüyor

Uzaklardan tanımıyorum o yeri
Aynı gökyüzü altında bulunabiliyoruz
Sen gittiğinde beri eksiğim
Uzak diyarlardan
Zamanın çığlıkları yankılanıyor
Acının saat dilimlerinde
Bazen bir sabah sol yanımın Lal oluşu
Bazende yıldızlara sesleniyor
Geceyi sabah sanıyorum
Sanrılarda yaşıyorum
Bazen bir hayalet gözlerimin önünde
Bazende gölgene bakıp kalıyorum
Başım dönüyor
Halsiz kalıyorum
Soğuk Rüzgar ruhuma öflerken
Kendime geliyorum
Duruyorum sonra
Kâinatı bedenimde hissederken
Yokluğunda üşüyorum
Dilsiz harflerle Sesleniyorum sana
Her şey boşuna
Yoksun siyahın beyaza uzaklığı gibiyiz
Zamanın akmadığı anlarda
Gözlerimin önünde seni görüyorum
Boğazımı yırtarcasına sesleniyor sana
Kalbim diyorum
Ah kalbim heyecandan
patlayacak gibi
Ama yoksun ..

Yokluğa şiirler yazıyorum
Bir düşünceye sesleniyorum belkide
Belkide milyarda bir ihtimalin üzerine
İnşa ettim hayatımı
Bir Greyderin yok ettiği evler gibi
Toza duma savrulan hayallerim
Acının durduğu
Bir ülkeye göç ettirmeyim hayallerimi
Yokluğa alışabilinir mi
Yoku kavraya bilir mi düşüncelerim
Kabul ettirebilir miyim kalbime
Zerreden bütüne giderken
Bir ovanın dibine gömmeliyim
Senden kalanları
Belki bir gün bahsız bir bedevî
Bulur senden kalanları
Benim olmadığım
bir zaman diliminde
Kâinata yayılır çürümüş düşüncelerim
Yokluğa talip olanlardan olurum
..