Bir insan düşünün, zuhur edeceği çağının Güneş’i, Ay’ı ve Yıldız’ı. Süfyani’lerin izoletörü, Deccal’in Rahmanideki hasmı, karşıtı ve zıt’tı, deccaliyetin; karşılayıcısı, öcü’sü ve kök söktürücüsü.. İslâm aleminin son kurtarıcısı, ilacı ve devası!..
Mazlûmların hamisi, acizlerin dostu ve düşkünlerin dayanağı.. Dünyanın dengesi, zamanının simgesi, Allah’ın halifesi.. İnsanlar içinde zamanının bir benzeri olmayan tek kişisi, doğanın tamircisi ve kurdun kuşun bakıcısı!.
Altınçağın; kurucusu, rehberi ve Güneş’i.. “ÜÇ İLÂHİ DİN’İN, ÇEKİM MERKEZİ, Hz. Mehdi!..

ALTIN ÇAĞIN GÜNEŞİ HAZRETİ MEHDİ


ŞİİR NO: 12 * 17- EKİM- 2010

Üç üçgenin, odağında,
Zıt’ların, tam ortasında;
Mazlûmların arkasında,
Mesheden.. Hazreti Mehdi!..

Cinler, şeytanlar içinde,
Süfyani’nin fitnesinde;
Deccal’inde, gelişinde,
Baş eden.. Halife Mehdi!..

Rasûl İsa’yla, el-ele,
Mihrab’ta, imamlık ede;
Hızır’dan da, yardım gele,
Fatıma torunu.. Mehdi!..

ZOR GÜNLER’in, efendisi,
Mücedditlerin yenisi;
Tüm İslâm’ın beklentisi,
Küffar’ın düşmanı, Mehdi!..

İslâm’ın, gürleyen sesi,
Varlığı, bir “NUR HÜZMESİ;”
Resulullah’ın müjdesi,
“Mesih’in imamı,” Mehdi!..

14-Ekim-2010 SAAT: 04:40 -Konak-İZMİR.
Mürsel Münevveroğlu ([email protected])