Yine hazan geldi memleketime,
Soğuktan üşüyen el yakar beni.
" Odun kömür bitti " diyen anaya,
" Paramız yok " diyen dil yakar beni.

Çay,ekmek, zeytinle; üç öğün yemek,
Daha fazlasını getirmez emek,
Çok acı veriyor, bunları bilmek,
Soframda var ise, bal yakar beni.

Her kapıyı çalıp, sorabilseydim,
Olmayana yakıt verebilseydim,
Her bacada duman görebilseydim,
Sobada buz tutmuş kül yakar beni.

Rabbim bana verse bolca parayı,
Sarsam bin gönülde binbir yarayı,
Kursam gönüllere sevgi sarayı,
Paylaşılmaz ise mal yakar beni.

Derdini diyemez boynu bükükler,
Hele Ramazanda bir şeyler bekler,
Fakir çocuklarla bir de bebekler,
Öksüz, yetim, garip, dul yakar beni.

Zekât, fitre, eşya, verelim bu ay,
Vermenin zevkine erelim bu ay,
Mutlak bir gönüle girelim bu ay,
Çalınmaz kapıda zil yakar beni.

El açana değil, açmayana bak,
Işısın gönüller, bir mum da sen yak,
" Kul Hakkıyla Gelme " diyor Celle Hak,
Allah yakmaz belki, kul yakar beni.


İsa Kahraman