SERZENİŞLER
I...
susadım.
kurudu bütün imgeler hafızamda…
umutlarım, bohçalandı bir çeyiz sandığında
mevsimlerde bahar yok artık
sevgili ise ilk yazında…
adım
kazıdığımı sandığım bir yürekte silik!
varken, yok olmakta gizli, hali pür melâlim…
nereye baksam kargaşa, nereye baksam aksilik
artık fersude bir zamandır hayalim!
tutamadım
sana olan duygularım aktı gitti su misali
göl yapıp toplayamadım.
gülerek uğurladım son ve tek ihtimali
sadece vurgunu hesaplayamadım!
ağladım
biliyorum ki yoksun artık; vurdun ve gittin!
yağmur bulutları yapıştı gözlerime
şimşekler çaktı, yıldırımlar düştü
sıvıştın bıyık altı gülümsemelerle
anılarımızı parçalayıp verdin ellerime
ah be güzelim, ne iyi ettin(!)
artık anılarım lime lime…
boşalttın bulutları, hayallerimi tükettin
şimdi, kimler kimler gülüyorlar halime!
II...
masal mı?
nice koçyiğitlerin sergüzeştleri yazılmış
Köroğlu, Karacoğlan, Pir Sultan, Emrah gibi...
kiminin yengileri, şikesteleri yazılmış
gönüllerde büyümüş
tıpkı bir gümrah gibi…
gün bu gün! ..
günah mıdır
bir bahar dalına izinsiz konmak?
ya da yanmak alev alev
düşmek kor ateşlere?
Hayyam’ ın meşveretinde
kendini ermiş sanmak
alevlere dalıvermek
baş eğmek serkeşlere?..
desinler!
bu suskulardır ki hangi kıyamın işareti!
hiç yakışır mı bahara
hükmü bir kara kışın?
oysa bilmezler mi
insan, Yaradan’ ın sureti
hükmüne
sûal olunmaz içten bir yakarışın?..
günahsa günah!
takıp gelmişse al yazmayı gül yüzlü sevgili
cennet, cehennem…
umurlarında mıdır
kime ne?
adı sevda konmuşsa
bıraksınlar iki deli
ram olsunlar
aşkın o vazgeçilmez erdemine!
III...
kader!
bir bir ağaran saçlarımın
her bir telinde emeğin var
alkışlarım sana!
ruhuma kaynamış hüzzam şarkılar!
hüznün nağmeleriyle sözlenmek varmış
kader inat, ben çaresiz
yazgımızı tutsak etmiş açılmaz prangalar! ..
ya mesafeler?
mesafeler midir içimde anaforlar yaratan?
azgın nehirlerimdeki girdapların
bıkmadı mı ruhumu boğmaktan?
doymadı mı gözü?
bugünüm kayıp çetelesine işlenmiş de çoktan
Kaf Dağı’nın ötesindedir yarın!
ah be yâr!
gel, esen rüzgârlarla birlikte gel!
okşasın yüzümü
dökülsün alnıma bembeyaz saçlar!
bir ıslık ünlemesinde dokunsun hüzzam
hîcâz’da, nihavend’de, bûselik’te gel!
derviş tevazusuyla açılan şu avuçlar
vuslatın aşkınadır!
bir ilâhi kıvamının tadında muazzam
bir ney üflemesinde okunsun hüzzam
yaşama dönsek de gel, birlikte ölsek de gel! ..
__________________A.Turan Altunsu/Güdül-Ankara