Aklımın iplerinde ne çok kukla
Devri âlem yapan bir rüzgâra
Verip veriştirdiğim aslında
İçimde saklı nem ve nam ve ün
Hüzün coğrafyası askıntı
Hazan reçetesi ve yürek yaralı
Ağdalı sözcüklerden uzak
Hüzne tuzak
Sersemce serildiğim bir düzlem
Ufuk noktası ömrün
Şerh düşülesi rotası hüznün

Gölgem ve ben:
Kavgalı değilim artık kendimle
Sadece biçiyorum acımı
İçiyorum şükrümü
Yâd ediyorum dünümü
Yakarışım Rabbime
Derin yarıklar hâsıl oldu
Darmadağın yuvam aşka mazhar iken yalnızlığım
Göğün kulvarında

S/onsuzluğun askısında
Hazana selam çaktığım
Artık şafakları da saymadığım
Bir ömre yelken açtım
Gecem gece gündüzüm gündüz
Uyumak istiyorum ve yürümek düpedüz
Ki sakit olsun hayat bunlarla
Budadığım bir duygu ki
Büyüdüğüm anbean
Hüznüme sadık kelamı yitik bir günden
Arda kalan…

Hükümlüyüm ve yükümlü
Ömrü adak ölümü t/uzak bildiğim
Günlerden sonrası elemle sırnaşık bir coğrafya
İçimde saklı müzmin hüzün ve elyaf acılar
Manen dönük yüzüm Rabbime
Madden yittim gitti
Ne çıkar ki meteliğe kurşun atsam?
Ne çıkar ki kör kurşunla ölüp gitsem?
Ne çıkar ki bunca acının çıkarımı
Sanmayın ki bir şiirdir avuttuğum kendimi.

Mecazi bir firardayım
Yamam yaram ve yalanları insanoğlunun
Miadı dolmuşçasına ömür
Rızkıma ve kaderime razı
Kederse alaşağı etmişken şu hüzünlü bedeni
Bedeller ödüyorum dünüm için
Dirayetimle sınanıyor ve sığınıyorum Mevla’ma
Bir kasa dolusu kurşun
Yağmalandığı kadar hayatım
Bilirim de kusurluyum.

Sorusuz bir güne uyandım
Çünkü tek yanıtı yoktu içimden geçenin.
Sorunsuz mutlu sabahlara uyandığım günlerimi
Nasıl da özledim
Bir dirhem acıymış meğer tüm hayatı örten
Nemalandığım ne var ne yok mutlulukmuş meğer
Hazan reçetesi ağır çok ağır
Sağır Sultana yaptığım ç/ağrı çoktan adrese ulaştı
Münasip bir zamanda yok olup gitmeliyim
Daha büyük acılar yaşamadan
Yasadığım ve yazdığım yılların hatırına
Cemali huzur kokan bir güne uyanmak adına
Yeter ki bir an evvel uyanayım bu kâbustan…