sensizlik yoksulluğum
günler akıp giderken durmadan
yer bırakmadan bir yerde soluklanmaya
bir yerde kalıyor düşsel arzular
gönlümün estiğince esip gürlemek
sözgelimi bereket yağdırmak avuçlarımdan
bir avuç toprakta çiçekler açmak bin bir renk
çekip almak savaşanların elinden masum çocukları
adlarını sevgi şarkılarında kutsamak


sen’li yolculuğum siz’li yolculuklara yöneldi
tek seninle değildi mutluluğum
bir göz ağlarken gülemezdi diğeri
bir çocuk ayakkabı bulamazken ayağına
diğeri düşünmezdi varı, yoğu
bir masal kahramanı olmayı düşünmezdi
çünkü zaten masal kahramanıydı
Sinderella ne bilsin masaldaki Sinderella’yı
o eşmezdi ocaktaki külleri
doğduğu konforlu odalarda
bir dokunuşta kabuldü
hiç etmediği dualar


sen kaldın bir ucunda dünyanın
başka dünyalardayım bil ki
başka düşlerde özlemlerde
dünyam sığmıyor kabına
taşıyorum



sıradan günler harcandı bitti
son gün gibi her gün
hayatı, son kalan ürünler gibi
kapışarak
yaşamak istiyorum

yoksun

var olmak hiç kolay değil
emek ister sevgi gibi
verdiklerimizi geri alırız bir bakıma
düşünüyorum
sen bana ne verdin ki?


siz’ler duruyor gözlerimin içinde
bana öyle gereksinimleri var ki!..


19. 08. 2013 / N. Gülenay S. 00.24-22