İçini yakar bu aşk acısı
En derin duyguların yıkılır
Sahipsiz akar gözyaşların
Hiçbir sey degişmez korkma
Karadeniz küsse de karasuya
Sakarya nehri akar yüreğinin en kuytu yerine
Suyu karışır yine de karadenize
Engel olamazsın ,titrer Sesin
Kimsesiz kalırsın en zor anında
Sesin duyulmaz feryat etsende
El uzatamazsın dost bildiğin insanlara
Kaybolmuşlardır yoktur etrafında
Ararsın her sabah yüzünü yakan güneşi
Uyandığında yanında bulamazsan sevdiğini
Sakın şaşırma
Duyamaz sesini, sakın çagirma
Kendi Acını yaşarsın geçmeyen zamanlarda
Tutulur dilin,boş kalır elin
Dönersin kendi etrafında
Merak etme, dönecektir birgün
Tek satırla yazılsada son vedanın yazısı
Yüreğinde kalır kırgınlığın sızısı
Çalkantılı ömürünün aşk acısına
Seni senden alan o zalime
Aciz kalıp yenilme sakın
Yüreğinin yağında kavrulur gidersin
Ruh sancılı ayinle, bilinmeyen zamana
Bir nebze sükûneti sözle katarsın
Kayıp ufukların suskunluğunda
Alabora gönülde dize gelirsin
Sen hırsına yenilme hüzünler sokağında
Bilmem ne denir b/aşka, değerde var mı yeri?
Şaşkınlık omuza yük, dil takılı ağında
YEŞİLIRMAK