KARAGÜL
Akşamın alacakaranlığında
Ateş saçan ağustos böcekleri,
Yaşamın dayanılmaz karanlığında
Senin adını ölümsüzleştirmek için yarışıyorlardı.
Damarlardaki kan kadar sıcacık
Ananın yavrusuna beslediği duygular kadar sevecen adınsa
Ufkumda derin izler bırakıyor
Ve beni
Her geçen gün biraz daha sana bağlıyordu.

Sense ardına bile bakmadan giderken uzaklara
Her geçen gün çağıl çağıl kabaran duygularım
Bir düşten uyanarak gözlerinin derinliklerinde
Ve maziyi yaşamak istercesine
O siyah beyaz resimlerdeki gülücüklerinde
Sana yeniden kavuşmak istiyordu delice…
Sense;
Sessizliğin ardındaki bir fırtınaya benziyordun her geçen gün. ..
Ve düşlere vurulan pranga gibiydi
Pusuya yatmış öfkelerin ardına sinmiş gizemin…

Her şey biraz daha anlamsızlaşıyordu şimdi
Her göz açıp kapadığımda gülüm
Duygularıma yer etmiş birlikteliğimizden
Derin bir iz kalıyordu yaşanılamayacak geleceğimize…

DAĞCI