YORGUN YILLAR
Ben doğarken ağlamışım
Ak yerine karaları bağlamışım
Taş yürekleri dağlamışım
Gönül kırık, yıllar yorgun.

Garip anam çuldan çaput bağlamış
Kaput bezinden kundak eylemiş
Altım toprak tahta beşikte sallamış
Ben bir afacan, yıllar yorgun.

Ailemin en son çocuğuyum
Evin kıymetli nazar boncuğuyum
Her işe koşarım bitmez gücüm
Akıp giden yıllar yorgun.

İlkokulda alfabeyle tanıştım
Kuzu-oğlak bağ-bahçe çalıştım
Boyum kısa yükseklere yetiştim
Bende sonsuz gayret, yıllar yorgun.

Ortaokul bitti ağır işte çalıştım
Her zorlukla baş etmeye alıştım
Yokluk peşimde ben varlığa yetiştim
Yüreğim umut dolu, yıllar yorgun.

Önce lise yüksek okul peşinden
Evlen çoluk çocuk derdinden
Kıymet bildim Vatan Bayrak yurdumdan
Ben mutlu hayat güzel, yorgun yıllar.

Hayatın yükü çöktü benim boynuma
Sakın düşmeyelim yaban eller oyununa
Yavan ekmek ottan döşek uğruna
Boşa akıp giden yıllar yorgun.

Saçlar beyazladı çürüdü inci dişler
Hani nerede o çatık gür kaşlar
Hayal oldu gerçek olan düşler
Hayat biter devran döner, yorgun yıllar.

Ben şairim yazarım susmaz kalem
Bilsin bunu bütün dünya alem
Mutlu eder insanı hoş bir kelam
Ömür coşkun sel gibi akar. Yıllar yorgun.
Lokman AKBAŞ
12.09.2022