Hazansın, sevgili:
Sensin sen muadili sevgi olan
Yankısı duyulmaz kuşların
Yarenimdir gök kubbe
Aşka asılı bir kancada saklı
Muktedir olansa sadece Tanrı
Otağı kurdum ben hayallere
Göğün serenadı sonlanmadan
Bu yürek artık daha da hırpalanmadan…

Gelsen ne ki?
Aymazlığında yalnızlığın.
Gelip de gittiğin şu sarkacı kırdığım ellerimle
Ve işte zaman dondu
Aşk dindi
Aşikâr özlemdi seğirten gözlerimi
Sektiğim Arnavut kaldırımı
Bazen saptığım o tali yol

Ulemasıyım ben hüznün
Çorak çöllerde saklı bir çiçek
Aşkın da ibaresi
Yana yakıla sevdim de ne oldu?

Hüzzamdır günün adı
Hazandır okuduğu martaval yalnızlığın
Hüzündür yek gelen
Muadilim hayal ve düş ve nicesi
Şeşbeş gelen bir zarda
Zarfın içinde saklı o ucu yanık mektuba
Sinen kokun
Simamda saklı göz rengin
Başımın tacı sevgin
Dinmez de bu coşkulu ilhamım

Soyut bir rahledir üzerine serildiğim
Aşkın sarmalında güz güneşinde eridiğim
Bir ardıç kuşuyum ya da kırlangıç
Hani başımda dönenen alıcı kuşlar nasıl ki bu aşkın
Hırsızı
Ve son hız sevip yazıyorum
Aşkın asasında gözyaşı
Yaşaran gözlerimden dökülen
Yeşeren bir tümce ki seni sevmenin meali
Yoksun işte asla olmadığın gibi
Neydi peki, o zaman bu sevginin aralıksız dillendiği?

Bir düş olduğunu bilemedim
Düşümün kovuğunda kalan bu aşkı da erteleyemedim
Hazansan sus
Hüzünsen ses ver
Özlemim dinsin yeter ki
Mutluluğu hibe ettiğim bir şiir ve nicesi
Hoyrat yüreğinden bana uzanan
Varsın kırık olsun sihirli değneği sözcüklerin
Bense başım dimdik yürür ve severken seni

Yarına Allah kerim
Bir nidada soluklandığım kadar nasıl da kaygandır ayağımın
Altındaki zemin
Eğer ki emin olmasaydım seni sevdiğimden
Sen yeter ki bekle bir sonraki şiirimi
Azap kuşlarından son beni istersen
Hüzünde saklı bir yaprağım ben işin aslı
Elbet aşka ve dalına duacı
Allah rızası için sevmenin nesi kötü?
Acı ve hüzün olsa da hikayenin sonu.