Şimdi, bedenimde;
Uykusuz gecelerin derinliğinde tıkırdayan saat gibi kalbim,
Yangınlarla içine kapanmış üzgün bir ormanın soluğu gibi nefeslerim,
Göz kapaklarımın açılıp kapanması,
Bir mevsimin geçip gidişindeki nazı taşıyor,
Rahatsız oluyorum bu hapsolduğum kukladan,
Başkaları aynalara koşup sarılıyor:
Kıvrımlarına, saçlarına, gözlerine,
Ben korkuyorum,
Bir su birikintisinde çıkacağım diye karşıma,
Bu kadar sevgisizliğin,
Bu kadar hırçın yalnızlığın pençesinde,
Tebessümler nasıl da kıymık gibi batışıyor,
Ve ben nasıl güleceğimi bile hatırlamıyorum.
Sözcüklerim, ortaçağdan kanlı bir hastalığı kusuyor etrafa,
Savaşlar başlatıp, krallar gömüyorum zihnimde,
Azrailin kıskandığı darağacı gibi hissediyorum kendimi,
Ölümsüz karanlığın bakışlarını almışım lanet olarak,
Kalbim her tıkladığında yeni bir izdiham vuku buluyor,
Ve her soluduğumda havayı ciğerlerime,
Yine bir kıyamet söz konusu.