0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
331
Okunma
orman yürüyüşü çok dokunur,
hele de yağmurun sesinde yıkanırken,
belkide yaş’landım,
bu kadar dokunması, yürekten ıslatması ondandır,
izleri yere düşen gölge gölge yapraklar,
ne kadar salındı, boy gösterdi, dalında, budağında,
belki vazifeydi ama o kırılmış, dökülmüş, yapraklar bunun farkında değildi,
tıpkı insanlar gibi,
doğup, büyüyüp salınıyorlar,
sonra beli bükülüyor, ömrü çürüyor,
ocağında duman duman salınırken,
bir vedaya duruyor,
ardından bir bahar daha,
yeni yapraklara, dallara yeşil bir hare konduruyor,
işte hayatım bir fideden bir ağaca gidiyor öyle salıncak gibi sallana sallana…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz
5.0
100% (1)
