insan bir kere gelir dünyaya,
ikinci, üçüncü, dördüncü,
yok, o vakit altından olsun,
an, saniye, saat ve tüm zamanlar,

der vicdanın sesi,
duyanlara duymayanlara,
kim duyar orası muallak,
akıl işi, suskunun ipini çekenin dişi,

aklını yüreğine koyan fil dişi,
dinazorlar gelir, yer,
yenilen ya da yenilmeyen her ne varsa,
dur durak ya da öğün olmadan,

öleceğini düşünmeden,
sonra kim düşünüyor ki,
aklın, kuş uçmaz kervan geçmez köşesini,
zaten hiç ölmeyecekmiş gibi yaşarız,

dağları verseler, ovalarıda isteriz,
denizleri verseler, ırmakları da deriz,
mavi deseler, yeşilinden de illaki,
toprak desem, humuslu mu sorarız,

azı çoğu olmaz,
dinazordan hallice düşünürüz,
bir delikli yelek işte,
kim kolunu taksa onundur belleriz,

daha çok daha çok derken,
armudun pişmişine, elmanın kurtlusuna,
azın azına muhtaç,
ölümü kollarımız da sallarız…
Sibel Karagöz
#sibelkaragözşiirleri
#sibel_karagoz