Uzun Kasım gecelerinde hangimizin hıçkırıklarına,
Karanlığın sessiz mâtemi eşlik etmedi ki,
Kendimizi, yine kendimiz teselli ettik hep.
Güneşe yükledik acılarımızı, sitemlerimizi,
Gün boyu gezdirip durdu sırtında dertlerimizi.
Batarken hüzünlere bürünmüş rengiyle ufuktan,
Kapımızın önüne attı, sırtına yüklediklerimizi.
Geceyi de gamıyla, ayazıyla örtüp üstümüze
Yıldızların altında, bırakıp gitti bizi bize.
Şimdi kim görüp de ağlayacak halimize.

Ağla şâirim, sen ağla,
Katıla, katıla...
Hıçkıra, hıçkıra ağla...
Tutma kendini, ağlasın yüreğin,
Ağla ki, buzları erisin kalplerin.
Ağlatsın ağlayarak yazan kalemin,
Vicdansızlara inat ağlasın şiirlerin,
Kansızlara inat kanasın yüreğin,
Sağanak sağanak damlasın gözlerin,
Damlasın ki, vicdanı yumuşasın âlemin.

Atsa da dertlerini hüzünlerini içine,
Şâirler sır saklamaz, saklayamaz...
Efkârlı gönül kalemi gelince dile,
Dökülür mahzun mısralar, yürekte durmaz.
Ağla şâirim ağla, ağlayan gözde şefkat,
Sızlayan yürekte merhamet vardır.
Şâir, fakirin sobasız evinde üşüyen ayaklarıyla
Yüreği, kordan ateşlerde yanandır.
Öksüzün, yetimin, kimsesizin çâresizlikleriyle,
Boynu bükülen, gözyaşları sel olup akandır.
İşçinin, hakkını almadan kuruyan alın teriyle,
Susamış dudakları kederinden çatlayandır.
Beş yerinden bıçaklanıp katledilen annenin,
Kundakta süt bekleyen bebeğinin çığlıklarıyla,
Duymayan sağır kulakların zarını patlatandır.
Kalleş pusularda, kahpe kurşunlarla,
Vatan için şehit düşen Mehmed’imin kanıyla,
Kalemi, defteri, şiirleri kan ağlayandır şâir.

Ne demek, ayıptır diye ağlayamıyorum?
Ağlamıyorsa bir milletin şâirleri,
Bütün insanlığın kalbi taşlaşır,
Ozon tabakası çatlar, atmosfer delinir,
Yanar okyanuslar, denizler, donar dağlar.
Kan kaynar topraktan, kan akar ırmaklar,
Sen ağlamazsan vicdanlarda kıyametler kopar,
Bırak şâirim!
Tutma gözyaşlarını aksın,
Aktığı yere kadar yolu var,
Utanma! Ayıplarsa ayıplasınlar,
İnsanlıktan nasibi olmayanlar.

Ağla şâirim, sen ağla,
Katıla, katıla...
Hıçkıra, hıçkıra ağla...
Tutma kendini, ağlasın yüreğin,
Ağla ki, buzları erisin kalplerin.
Ağlatsın ağlayarak yazan kalemin,
Vicdansızlara inat ağlasın şiirlerin,
Kansızlara inat kanasın yüreğin,
Sağanak sağanak damlasın gözlerin,
Damlasın ki, vicdanı yumuşasın âlemin.

#aslanyılmaz#sürgünadam#

Dostlardan Gelenler:

Batarken hüzün güneşi sızlayan yüreğine
Şairin denk gelir dünyanın çilesi küreğine
Yaşlı adam bile
çekiyor çile
Ağla şairim ağla ne kadar vicdansız varsa ✏️ ellerini bağla

Salarlı Şâir