Henüz alışmadım beton dünyaya,
Arıyı, peteği, balı özledim.
Bazen traktörle bazense yaya,
Yaylaya gittiğim yolu özledim.

Ala şafak oba olur ayakta,
Bazlama pişirir ninem ocakta.
Kimi çayırlarda kimi koyakta,
Çobanın güttüğü malı özledim.

Yahyalı dağları ardıçla meşe,
Çocuklukta kaldı doyulmaz neşe.
Oynadık sokakta kardeş kardeşe,
Çağlayla bezenen dalı özledim.

Topraktır çiftçinin derdi dermanı,
Ya nasip diyerek vurur tırpanı.
Dedemin sabırla hasat zamanı
Harman savurduğu yeli özledim.

Geniş düzlüklerin yeşil özünde,
Kara demlik tüter tezek közünde.
Anamın şükürle suyun gözünde
Sofraya serdiği çulu özledim.

Sessizce kar yağar bizim vâdiye,
Mevla’dan bizlere beyaz hediye.
Çocuklar kayıp da düşmesin diye
Buza döktükleri külü özledim.

Tertemiz sayfaya yazarlar yazı,
Bazen neşe taşır bazen de sızı.
Postacıyı bekler erkeği kızı,
Zarfın üstündeki pulu özledim.

Nice sırlar dolu aşk bâdesinde,
Yurdun destan dolu her beldesinde,
Uzun kış gecesi köy kahvesinde
Ozanın vurduğu teli özledim.

Sevgiyle sabırla ilmeği atan,
Hânelerimize bereket katan,
Evladı gönlünde şefkatle tutan
Kınalı, nasırlı eli özledim.

Ustalar evleri kerpiçle örer,
Sabreden yürekler murada erer.
Ocağa gelenler edeple girer
Tahta kapıları, dili özledim

Köyü, kültürünü unutma aman !
Vatan sevgisinin kaynağı iman.
Fani saltanata erdiği zaman
Özünden kopmayan kulu özledim.