RÜCU EDER DİLİM

Ey benim sevdası yüreğimde çoğalan kadın
yokluğunun sancısıyla yaşamak
bu kadar güzelse
kim bilir seninle yaşamak ne kadar güzel

keşke diyorum
keşke
varlığının gölgesinde
bir köle gibi yaşasaydım

öyle ki
sol döşüm altında biriktirdiğim tüm şiirleri çıkarsam gün yüzüne
yine de anlamsız kalır bendeki
varlığını anlatmak
kafiyelerde yüklesem her cümlenin öznesine adını
anlatamam seni
anında rücu eder dilim

ardından uzanarak düşlere
sarılırım duvara yansıyan sülietine
hissetmeyince teninin sıcaklığını
yorgun düşer
hayal de olsa
seninle aldığım her nefese şükrederim

aşkta sabrın mükafatını öğrendim artık
bende olmadığın her güne umut dolu bir düş kuruyor
ve diyorum ki
sevgi sen
sevmek sen
özlem sen
beklenen sen
gelmeyen sen
seni beklemekse armağan

Efkan ÖTGÜN