2
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
743
Okunma
yıl 1987 ve ben kendi köyünü bile bilmeyen genç bir öğretmen, elektriklerin sık sık kesildiği, evler de tuvalet ve suyun bulunmadığı, ekmek almanın mümkün olmadığı bir köydeyim. üstelik bir çok hayalim, projem varken. bütün hayallerim, projelerim elektriklerin kesildiği o gecelere de kaybolup gitti. hayatın insanı nereye sürükleyeceği belli olmuyor. he bu ara da tlf zaten yok:)
Güneşi çalmışlar akşamın bir vaktinde
Benzi solmuş, hal kalmamış yüzünde.
O da yapa yalınız şimdi benim gibi
bilinmeyen garip bir yerler de.
Karanlığı yaratmışlar ayrılık misali,
Ölümün soğukluğunu katmışlar geceye
Her şey garip, her şey yalnız benim gibi.
Uzaklarda bir ışık, gölgesiz bir ağaç
Evler, sokaklar yalnız ve boş
Hüzün tozuyor sessizliğin ötesinde
Duygular daha hisli, arzular daha derin
Ayrılıklar daha acı güneşin çalındığı yerde.
5.0
100% (6)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz