Kışın dondurucu soğuğundan
Yazın kavurucu sıcağından
Gündüzün kör eden ışıltısından
Şehrin sağır eden kalabalık gürültüsünden
Ve insanların ikiyüzlülüğünden bıktım


Ne zaman başım sıkışsa karanlığa sığınıyorum
Bazen de yalnızlığıma
Sarıp sarmalıyor beni
Bir ben anlıyor beni hiç hesap sormadan
Bir karşılık beklemeden olduğum gibi kabulleniyor beni


Her şey tam da istediğim gibi ne eksik ne fazla
Kafama estiğinde dışarı çıkıyorum
Sahilde dolaşıyorum adım adım
Yorulup sıkılınca eve dönüyorum
Miskin miskin evde oturuyorum
Bir karışanım edenim yok


Kimsenin beni acımasına
Kol kanat germesine
Veya yardımına ihtiyacım yok
Ben kendime yeterim


Bir ben nazımı çekiyorum
Bazen de sebepsiz yere kırıyorum kendimi
Ama kendimle ters düşmekten
Kırmaktan ve incitmekten imtina ediyorum
Hiç farkında olmadan belki de kandırıyorum kendimi


Bazen bir küsüp bir barışıyoruz
Aynada baktığım yüze gülümsüyorum
Güçlü görünmeye çalışıyorum kendime karşı
Aslında kendimi arıyorum
Kim bilir belki çok uzaklardan
Neredeyim bilmiyorum
Kimse farkında değil içimdeki feryadın
Ve bir uçurumun kenarındayım acınası hayatın.

Tarih:03.08.2022 ______________________________