KAYIP!

Ömre perçinli güven kayıplarım
insan manzalaralari ile dopdoludur benim .
Bir yürek susmaktan yorulur mu ?

Yorulmuşluğumu, hecelerle temizlerken
buldum kendimi şimdilerde.

En önemli hislerimin kaybından,
doğdu huzura uzanan gönlümün elleri.

İnzivaya çektiğim sessizliğin,
heybesinden damlıyor harfler .
Toplayıp diziyorum dilimin paslı ipine ..

Dağ tepe dümdüz,
yokuşlar da yokluğun izbe avlusu,
duymadığınız çığlıklara set çekip,
izlerini sürüyoruz göz bebeklerimize .

Hayatın teninde sevgisizlik örgüsü,
cağlarında ilmek ilmek akmakta..

Gönlümdeki manzara, tepeden tırnağa arsızlığa bürünmüş,
sil sil alınmıyor bir türlü.

Anılara gömülen çocuk bakışların,
mahsunluğu parçalar gönül evini..

Attıkça cümleleri,yakamoz ürperir,
med cezirin yanakları al al..

Gel gülen yüzüm,
bende ömürlük kal..

Zira çağlayanın tenini perçinledim göz bebeklerime ..

Buharlaşan gönül penceremden,
suretleri çözmeye çalışmaktan bitap düştü gönlüm..DDD

Derya Dender 7 Ağustos 2022....14:03