NOT : Yarım kalsın istedim...

Sesinde Tanrı’ya inandım,
Gülüşünde cennete…

İnsan eli değmiş sözler değildi senden gelen
Üryan dervişlerin
Zat-ı kelamıydı kara kaplı kitapların dediği
Kimse yazmadı okunmayacakları
Hiçbir dile çevrilmedi
Hiçbir talep üzre,
Hiç kimseler dokunmadı sesimin
Sana akan nağmelerine
Oku dedi Tanrı
Duy dedi nefesim içre gönderdiklerimi
Sesinde gördüm
Gülüşünde inandım
Ateşi aşkına küsmüşlerin
Narı-ı dünya elemine düşmelerini…

Lutf’edilmiş sabahlar kadar karanlık
Bağışlanmış günahlar kadar aydınlık sözleriydi
Zebani kılıklı yosmaların üstüme saldığı
Günaha ramak kala bitişlerinde rüyalaramın
Uyanmaya kurulmuş saatlerinde…

Onlar söyledi ben inandım
Dediklerine değil, söylediklerine
Gördüm
Duydum
Dokundum
Kara kaplı derviş kelamlarının
Sayfalar dolusu seslerine
Ben inanmadım
Onlar söyledi
Onlar söyleyince inandım
İnanmadıklarımı söylemediler
İnansam söylemezdim
Onlar inansa ben söylemezdim

Sesinde Tanrı’ya inandım
Gülüşünde bütün dünya…