sevdiğimi bilmeden sevmişim seni!
kalbimin karşı kıyısındaydın sen.

kör ve karanlık bir kuyuydu ömrüm.
oysa bol sevgi gerekiyordu,
haftada en az, iki kere sulanması,
yapraklarının sabah akşam sevilmesi
gerekiyor...
kururdu yoksa.
günbegün solardı...
bilirim,
güneş isterdi
sevgi, ilgi isterdi...

kalbimin kurduğu ilk cümlesin.
dilimin ucundaki raks
gözümden süzülen ilk damla...

o kadar seviyorum ki seni
ruhumun bütün zerreleriyle
saç tellerimin sayısınca...

adını duyduğum herşeye
yeniliyorum.
başımı göğe her kaldırdığımda
kirpiklerimde biriken özleme
şahit oluyorum...

hanımeli kokuyor her sokak
henüz ruhunu yitirmemiş insanlar
dolaşıyor o sokaklarda.
duyduğum şarkılara aşina kulaklarım
tatlı bir özleyiş kalbimde.

beraber bir resmimiz var amma,
bütün hücrelerim seninle.
biliyorum!
seni görmeden önce sevmiştim ben...

debelenip durduğum bu hayat çukurunda.
ya susmalıydım,
ya da kalbimin sesini dinleyip
sevmeliydim seni.

can havli sarıldığım sen!
sımsıcak kelimelerin
ezber edilmiş cümlelerin
yüreğime sürdüğüm sesin
bi çare gönlümün sağnak sağnak
anlam bulması...

ben kendine bile geç kalmış biriydim. gecikmişliğin ilacı yok
ama biliyorum ki
sevgim bir tek sen de zayi olmuyor.
bir tek sende iyileşiyor kalbim...

seni bulduğum yerde sevmiştim
biliyordum.
sığındım
sevdim
söyledim
şimdi göğsümde taşıyorum
seni...

(kor)