Günler ikiye bölünür, seni düşündükçe,
Bir günü,
Hiçbir zaman,
Tam yaşayamadık seninle,
Ya senliydi zaman,
Ya da sensiz,
Her anım bölük pörçüktü aslında,
Bazen senle uyanıyordum güne,
O an yanımda oluyordun sanki,
Hayalinle bakışıyor,
Sensizlikle konuşuyordum,
Sen ise susuyor,
Konuşmuyordun benimle,
Gülümsüyordun sadece,
Ben ise sana,
“Günaydın bebeğim” diyorum,
Baksana ne kadar güzel bir gün değil mi?
Gök mavi,
Doğa sere serpe,
Deniz gülümsüyor güneşe,
Ve sen bebeğim,
Rengarenk,
Gökkuşağı gibi,
Konuşsana bir tanem,
Neden susuyorsun?
Konuşsana,
Hayatın sekizinci rengi,
Yoksa küs müsün bana,
Ama sanmam,
Çünkü küsmek için,
Hiç uzun olmadı zaman,
Hep kısa yaşadık seninle,
Hep sade,
Boşa akıp gitti zaman,
Bir günümüzü de tam dolduramadık,
Kelebek misali yani,
Uçtuk uçtuk ama,
Hiçbir çiçeğe dokunamadık,
Hep boynu bükük,
Kanadı kırık yaşadık,
Bahardı ömrümüz belki ama,
Açmadı gülümüz,
Hep dikenliydi yollar,
Etraf sarmaşık bahçeleri,
Ve karmaşık bir yaşam,
Beceremedik seninle yaşamayı gülüm, Beceremedik,
Bahar olan günümüzü,
Hep kışa çevirdik...( Alper Bahçeci )